خس و خاشاک تویی، دشمن این خاک تویی!

من سبزم، چون رنگ بالایی پرچم سه رنگ کشورم. من سبزم، چون جوانه‌ها‌ی پونه و ترتیزک کناره‌ی جوی‌بارهای جاری از کوه‌های سربلند کشورم، جای‌گاه آرش‌ها، حسن صباح‌ها و بابک خرم‌دین‌ها. من سبزم، چون اهورایی‌ام و نه آلوده بدروغ. من سبزم و دشمن اهریمن‌. سمبول ناپاکی. من سبزم، هدفم روشنایی و رهایی انسان از اوهام و خرافه. من سبزم، چون ایرانی‌ام، افتخاراتم فردوسی است که گفت: دریغ است ایران که ویران شود/ کنام پلنگان و شیران شود. و سعدی که گفت: بنی آدم اعضای یکدیگر است/ که در آفرینش ز یک گوهر است. و حافظ که گفت: در میخانه به بستی خدایا می‌پسند/ که در خانه‌ی تزویر و ریا بگشایند! من دنباله‌رو ستارخان و باقرخان‌ام که آیه‌الله نوری به دشمنی او برخاست و مشروعه را عَلَم کرد. من رهرو مصدق‌ام که خار چشم تو و حامیان تو است. مصدقی که نام ایران و ایرانی را نزد دشمن و دوست عزیز کرد نه چون تو که خفیف و بی‌ارزشش کردی. ما سبزیم. ما زمینی هستیم. باورمندان به جامعه‌ی مدنی. ما نه مدعی هاله‌ی نوریم و نه ادعای پشتبانی از نیروهایی غیبی داریم. اگر اشتباه کردیم به گناه خود اعتراف می‌کنیم. ما سبزیم‌. ما ایرانی هستیم، ما دروغ نمی‌گوییم. ما مردممان را دارای عقل و شعور می‌دانیم. ما پاکیم و شفاف چون هوای بهاری کوهستان‌های ایران. ما سبزیم چون رنگ بالایی پرچم ایران. خش و خاشاک تویی دشمن این خاک تویی!